DUNIA DI TANGAN ISRAEL???BOLEH PERCAYA KE???

Telah menjadi polisi negara Israel untuk tidak mengesahkan atau menafikan samaada ia mempunyai keupayaan nuklear ataupun tidak, walaupun perkara itu telah menjadi satu perkara yang diakui oleh pihak musuh dan rakan bahawa Israel merupakan negara dengan keupayaan nuklear selama beberapa abad. Polisi yang diumumkannya adalah “Israel tidak akan menjadi negara pertama memperkenalkan senjata nuklear di Timur Tengah,” tetapi kelengkapan sebenar dan polisi penggunaannya adalah rahsia. Dalam lapuran Pentagon Januari 2000, Perkembangan: Ancaman dan Tindak balas ( Proliferation: Threat and Responses ), ia tidak memasukkan negara Israel dalam penilaian Timur Tengah, tetapi dalam senarai kajian U.S. Strategic Air Command 1991, Israel, India, dan Pakistan telah disenaraikan sebagai negara senjata nuklear sah ada - “de facto” . Anggaran simpanan nuklear Israel antara 75–200 senjata, merangkumi bomb, kepala peledak peluru berpandu, dan kemungkinannya senjata bukan strategik (taktikal). Anggaran terbaru pula meletakkan antara 300 - 500 simpanan nuklear.

Kesemua analisa mengenai keupayaan Israel dilakukan secara mengkaji bukti-bukti tidak langsung disebabkan ketiadaan pengesahan oleh pihak Israel. Bukti langsung yang ada hanyalah yang diberikan oleh pakar sains nuklear Israel, Vannunu.

Pembeli Israel tidak menghadapi sebarang masalah bagi mengimport peralatan nuklear sensitif daripada Amerika Syarikat. Kurang daripada satu peratus permohonan U.S. untuk mengeksport peralatan dua-kegunaan nuklear ke Israel ditolak dari 1988-1992, menurut lapuran 1994 report oleh ( U.S. General Accounting Office ). Menurut lapuran tersebut, dianggarkan 90 peratus permohonan telah diluluskan, dan bakinya dipulangkan tanpa tindakan, masih diproses, dibatalkan, atau digantung. Pembangunan senjata nuklear IsraelPembangunan senjata nuklear Israel Dari Wikipedia, ensaiklopedia bebas Telah menjadi polisi negara Israel untuk tidak mengesahkan atau menafikan samaada ia mempunyai keupayaan nuklear ataupun tidak, walaupun perkara itu telah menjadi satu perkara yang diakui oleh pihak musuh dan rakan bahawa Israel merupakan negara dengan keupayaan nuklear selama beberapa abad. Polisi yang diumumkannya adalah “Israel tidak akan menjadi negara pertama memperkenalkan senjata nuklear di Timur Tengah,” tetapi kelengkapan sebenar dan polisi penggunaannya adalah rahsia. Dalam lapuran Pentagon Januari 2000, Perkembangan: Ancaman dan Tindak balas ( Proliferation: Threat and Responses ), ia tidak memasukkan negara Israel dalam penilaian Timur Tengah, tetapi dalam senarai kajian U.S. Strategic Air Command 1991, Israel, India, dan Pakistan telah disenaraikan sebagai negara senjata nuklear sah ada - “de facto” . Anggaran simpanan nuklear Israel antara 75–200 senjata, merangkumi bomb, kepala peledak peluru berpandu, dan kemungkinannya senjata bukan strategik (taktikal). Anggaran terbaru pula meletakkan antara 300 - 500 simpanan nuklear.

Kesemua analisa mengenai keupayaan Israel dilakukan secara mengkaji bukti-bukti tidak langsung disebabkan ketiadaan pengesahan oleh pihak Israel. Bukti langsung yang ada hanyalah yang diberikan oleh pakar sains nuklear Israel, Vannunu.

Lapuran GAO menyebut bahawa dalam tempoh ini Amerika Syarikat meluluskan 238 lesen untuk komputer kepada pengguna Israel yang mempunyai kaitan dengan program nuklear yang tidak diselia badan dunia. Komputer yang diluluskan adalah lebih berkuasa berbanding sebarang eksport kepada pengguna sensitif di negara lain yang dibimbangkan mempunyai program nuklear. Komputer tersebut juga lebih berkuasa daripada yang digunakan untuk membangunkan kebanyakan senjata dalam simpanan nuklear U.S. Sejumlah 62 daripada 238 lesen, pihak Amerika menerima jaminan kerajaan-ke-kerajaan untuk tidak menggunakan komputer tersebut untuk pembangunan senjata nuklear, tetapi pegawai Amerika tidak pernah mengesahkan pematuhan.

Israel tidak menyertai ( Nuclear Nonproliferation Treaty ) (NPT) dan bukannya ahli kepada perjanjian antarabangsa untuk menghentikan pembiakan senjata kemusnahan pukal. Israel telah menandatangani tetapi tidak mengesahkan ( Chemical Weapons Convention ) (CWC). Kebanyakan eksport perkakasan Amerika Syarikat yang berkaitan dengan nuklear, kimua/biologi, atau peralatan berkaitan peluru berpandu memerlukan lesen untuk jualan kepada pembeli Israel. Negara Israel muncul dalam kesemua daftar kawalan Jabatan Perdagangan Commerce Department yang menamakan negara dan projek yang dibimbang membiakan senjata nuklear, peluru berpandu, kimia/biologi.

Disebabkan kedudukan Israel yang sentiasa terancam di Timur Tengah, senjata nuklear dianggap sebagai teras kepada keselamatan daripada jirannya yang berseteru. Pada pertengahan 1950, Israel memulakan usaha bersungguh untuk memajukan senjata nuklear. Selepas Presiden Mesir, Gamal Abdel Nasser menutup Selat Tiran pada tahun 1953, Perdana Menteri Israel David Ben Gurion memulakan pembangunan senjata nuklear dan peluru bukan konventional yang lain. Lihat Israel dan senjata pemusnahan meluas

Shimon Peres memainkan peranan utama dalam mendapatkan perjanjian dengan Perancis untuk reaktor penyelidikan nuklear pada tahun 1956. Pakar fizik Ernst David Bergmann yang merupakan direktor Kommission Tenaga Atom Israel ( Israel Atomic Energy Commission ), memberikan matlamat saintifik awal. Malah pada pembukaan "perang Enam Hari" pada tahun 1967, Avner Cohen dalam bukunya ( "Israel and the Bomb" ) mendakwa Israel "memasang"" dua peranti peletup nuklear yang boleh dilancar.

Israel membina kemudahan senjata nuklear Dimona di gurun Negev dengan bantuan Perancis. Tapak Dimona mempunyai reaktor pengeluar plutonium/tritium, kilang pengasing kimia bawah tanah, dan kemudahan membina komponen nuklear. Pada tahun-tahun awal program nuklearnya, Israel menggunakan data ujian Perancis untuk mengesahkan rekabentuk senjata nuklearnya. Sesetengah penganalisa percaya bahawa Israel telah melakukan ujian nuklear secara rahsia. Ujian rahsia itu dipercayai dijalankan dalam satu letupan tinggi di atmosfera pada 22 September 1979, di luar persisiran Afrika Selatan.


KAPAL TERBANG

Dalam tempoh 30 tahun, Israel telah mendapatkan beberapa jenis kapalterbang dengan keupayaan membawa bom graviti nuklear, termasuk F-4 Phantoms, A-4 Skyhawks, F-16 dan F-15E.

F-16 merupakan tulang belakang Tentera Udara Israel dan calon paling layak bagi penghantaran udara senjata nuklear. Kemungkinannya hanya sebahagian kecil daripada F-16 disahkan untuk membawa senjata nuklear dengan kakitangan dilatih khas, tatacara unik, dan penubahsuaian yang membolehkan ia membawa senjata nuklear. Senjata nuklear mungkin bekalkan dengan skuardron yang ditugaskan di satu atau lebih pengkalan udara. Selain itu, senjata nuklear boleh disimpan dipengkalan berlainan seperti di Tel Nof, di mana kapal terbang disahkan boleh dilengkapkan. Ia sukar menentukan skuardron yang ditugaskan misi nuklear dan pengkalan yang menyokongnya. Skuardron F-16 yang berkemungkinan adalah: ke 111, ke 115, dan ke 116. Selain itu skuardon yang disebut-sebut adalah skuardorn ke 140 dan ke 253 Ramon di Negev. Yang lain adalah skuardron ke 109, ke 110, dan ke 117 di Ramat-David di utara Israel, dan 101st, 105th, dan 144th di Hatzor.

Dari tahun 1980–1995, Israel membeli atau menerima daripada Amerika Syarikat sejumlah kapalterbang seperti berikut :-

260 F-16 103 F-16A 22 F-16B 81 F-16C 54 F-16D Pada Januari 1994, Israel memilih Boeing F-15E Strike Eagle berperanan menguasai ruang udara dan sebagai penyerang jarak jauh, dikenali sebagai F-15I Ra’am (Halilintar) di Israel. Pada awalnya, 21 kapal terbang ditempah, pada harga lebih sedikit US$2 billion. Pada tahun 1995, Israel membeli empat lagi. Pada 19 Januari 1998, dua kapal terbang Ra’am pertama mendarat di Lapangan Terbang Hatzerim, diterbangkan oleh pemandu Boeing. Kapalterbang tersebut mempunyai berat berlepas (36,750 kilogram) dan jarak (4,450 kilometer) berbeza berbanding model F-15 yang lain. Kelajuan maksima pada atitude tinggi adalah 2.5 Mach.

Kapal terbang tersebut telah diubahsuai untuk menggunakan rada khas dengan keupayaan memeta bentuk mukabumi "terrain-mapping" dan sistem navigasi dan pengendalian yang lain. Ra’am mampu membawa 4.5 tan bahanapi dalaman, conformal, dan tangki campak buang, termasuk 11 tan peluru. 25 kapal terbang F-15 terakhir dihantar kepada Pasukan Udara Israel sebelum May 1999. Kapal terbang F-15I ini ditugaskan kepada Skuardron 69 (Skuardron Tukul ( Hammers Squadron ) ) di Hatzerim. Dalam Tentera Udara U.S., F-15E Strike Eagle mempunyai peranan nuklear. Samaada Tentera Udara Israel memberikan keupayaan nuklear kepada kapal terbang prestasi tinggi ini tidaklah diketahui.

Selain itu, pada tahun 1999, kerajaan Israel mengumumkan bahawa ia akan membuat pembelian sebanyak 50 F-16I, yang bernilai $2.5 billion. Israel akan menerima kapalterbang tersebut dalam tempoh penghantaran selama dua tahun bermula awal 2003. Selain itu, Israel mempunyai pilihan untuk membeli tambahan 60 buah kapalterbang tambahan dalam kontrak yang sama. Penghantaran untuk kapal terbang tambahan ini akan berterusan sehingga 2008.

Usaha Israel untuk keupayaan peluru berpandu bermula serentak dengan usahanya untuk senjata nuklear. Pada April 1963—beberapa bulan sebelum reaktor Dimona reactor mula beroperasi—Israel menandatangani perjanjian dengan syarikat Perancis Dassault untuk menghasilkan peluru berpandu darat-ke-darat. Spesifikasi Israel menetapkan peluru berpandu dua tahap dengan keupayaan membawa 750-kilogram kepala peletus sejauh 235–500 kilometer dengan kemungkinan ralat bundar ( circular error probable ) kurang dari 1 kilometer.

Sistem peluru berpandu ini, dipanggil Jericho (atau MD-620), direka agar memerlukan masa persediaan kurang daripada dua jam, boleh dilancarkan dari tapak mudah alih atau tetap, dan mempunyai keupayaan menembak pada kadar empat sehingga lapan peluru berpandu setiap jam. Pada awal 1966, New York Times melapurkan bahawa Israel telah membeli ansuran pertama 30 peluru berpandu. Selepas peperangan 1967, Perancis mengenakan sekatan kepada peralatan ketenteraan baru, dan Israil mula menghasilkan peluru berpandu Jericho bersendirian. Pada tahun 1974, CIA menyebut Jericho sebagai bukti bahawa Israel mempunyai senjata nuklear, menyebut bahawa peluru berpandu Jericho tidak mempunyai nilai sebagai peluru berpandu biasa dan Jericho “direka untuk membawa kepala peledak nuklear.”

Berikutnya, Israel membangunkan Jericho II, yang mempunyai persamaan dengan U.S. Pershing II. Pada May 1987 Israel menguji versi Jericho II yang dipertingkatkan dan mampu terbang sejauh 800 kilometer. Ujian kedua dijalankan pada September 1988, dan ujian ketiga Jericho II diuji pada September 1989 dilapurkan terbang sejauh 1,300 kilometer. Pada 1989, U.S. Arms Control and Disarmament Agency menganggarkan jarak maksima Jericho II yang dipertingkatkan sebagai 1,450 kilometer—cukup jauh untuk sampai ke selatan sempadan Russia ( Soviet Union ). Israel bersungguh-sungguh menyelidik teknologi peluru berpandu di Amerika Syarikat dan lain-lain tempat, termasuk sistem kawalan terminal menggunakan pengimej radar. Dianggarkan bahawa jarak Jericho II mampu ditingkatkan sehingga 1,800 kilometer.

Menurut rencana Jane 1997 terdapat 50 peluru berpandu Jericho II di pengkalan peluru berpandu Zekharyeh, sekitar 45 kilometer tenggara Tel Aviv di Bukit Judean ( Judean Hills ). Menurut analisa imej satelit, peluru berpandu itu kelihatannya di simpan di dalam gua. Apabila menerima amaran ia akan disebarkan dengan menggunakan pelancar mudahalih ( transportererector launchers ) (TELs) agar tidak dapat dimusnahkan. Jericho I jarak dekat diletakkan berhampiran dalam jumlah yang sama.

Pada tahun 1988, Israel mula melancarkan beberapa satelite Ofek ke orbit dengan menggunakan Shavit (Comet) roket tiga peringkat, yang dihasilkan menurut peluru berpandu Jericho II. Satelite pertama seberat 180 kilogram; yang terkini, Ofek 5, seberat 300 kilogram. Satelite ini digunakan untuk memantau aktiviti di negara musuh dan memberikan lapuran perisikan. Roket Shavit boleh dijadikan peluru berpandu jarak jauh dengan jarak sehingga 7,000 kilometer, bergantung kepada berat kepala peledak.

Peluru berpandu diuji di Pengkalan Udara Palmikhim utara Tel Aviv. Pada April 2000, Israel menguji peluru berpandu Jericho ke Laut Mediterranean yang hampir mengenai kapal perang U.S. yang melapurkan bahawa ia diserang.

Israel mempunyai populasi sekitar 6 juta dan kecil sedikit daripada New Jersey. Ia mempunyai persisiran pantai sepanjang 170 batu di Laut Mediterranean. Dengan kerisauan tentang keupayaan peluru berpandu yang dimajukan oleh Iraq, Iran, dan jiran bermusuhan yang lain, dan dengan laluan kepada Mediterranean, secara logiknya Israel pastinya akan memajukan sistem penempatan di laut dengan berkeupayaan nuklear untuk menyokong komponen udara dan darat. Sistem jenis penempatan laut yang paling selamat secara tradisinya adalah kapal selam.

Pada Jun 2002, bekas pegawai Pentagon dan Jabatan Negara ( State Department ) memberitahu Washington Post bahawa Israel telah melengkapi tiga kapal selam berkuasa diesel dengan peluru berpandu kruise berkeupayaan membaya kepala peladak nuklear. Israel menkontrak syarikat Jerman Thyssen Nordseewerke di Emden dan Howaldtswerke-Deutsche Werft di Kiel untuk membina kapal selam bagi Pasukan Pertahanan Israel/Tentera Laut ( Israel Defense Forces/Navy ) (IDF/N). Dinamakan kelas Dolphin, kapal selam tersebut sepanjang 57.3 meter, sasaran 1,900 tan, mampu mencapai kelajuan 20 knot, dan mempunyai anak kapal seramai 35 orang setiap satu. Kapal selam pertama, Dolphin, sampai di Haifa pada 27 Julai 1999. Leviathan memasuki angkatan laut sebelum akhir 1999, dan kapal selam ketiga, Tekumah, dihantar pada Julai 2000. Kos setiap kapal selam dianggarkan $300 juta. Setiap kapal selam dilengkapi dengan 10 tube 21-inci berkeupayaan melancarkan torpedo, periuk api, atau peluru berpandu kruise. Pegawai kanan pertahanan Israel mengesahkan bahawa kapal selam kelas Dolphin membawa peluru berpandu antikapal Harpoon U.S.. Menjadikan ia berkeupayaan nuklear memerlukan Israel memajukan kepala peledak nuklear dan kit pensasar untuk menyerang sasaran darat. Tidaklah diketahui samaada peluru berpandu tersebut telah diubahsuai. Pada In March 2000, Amerika Syarikat menolak permohonan Israel untuk 12 peluru berpandu kruise BGM-109 jarak jauh. Peluru berpandu kruise Tomahawk lancaran laut wujud dalam versi muncung nuklear untuk penghantaran oleh kapal selam penyerang Amerika Syarikat.-SUMBER WIKIPEDIA